×

Przegląd Filmowy „Natura Kina” – program

Przegląd Filmowy Natura Kina
… a w nim wyjątkowe dzieła reżyserów, które pozwolą nam zbliżyć się do Natury Kina – dosłownie i w przenośni. Na prośbę reżysera Andrzeja Barańskiego repertuar przeglądu wzbogacony został o dodatkowy seans – zrealizowany filmową metodą spektakl „Moja córeczka”. Jeśli nie udało Wam się zdobyć wejściówki na pozostałe seanse to gorąco polecamy dodatkową propozycję na czwartkowe popołudnie z X Muzą w Pińczowskim Samorządowym Centrum Kultury.

Inscenizacja jednego z najlepszych utworów prozatorskich Tadeusza Różewicza. Spektakl z 2000 roku w reżyserii Andrzeja Barańskiego. Zrealizowany filmową metodą spektakl opowiada wzruszającą i dramatyczną historię ślepej miłości ojca do córki, która z małego miasteczka wyruszyła na studia do Warszawy i nigdy już z niej nie wróciła.

Nad rzeką, której nie ma – polski film fabularny (dramat psychologiczny) z 1991 roku w reż. Andrzeja Barańskiego. Scenariusz opiera się na opowiadaniu pod tym samym tytule autorstwa Stanisława Czycza, pochodzącym ze zbioru „Nim zajdzie księżyc”. Bohaterami filmu są czterej przyjaciele: Admirał, Ataman, Wódz i Pasza. Chłopcy włóczą się po ulicach miasteczka, piją i rozrabiają na wiejskich zabawach lub oddają się marzeniom na stacji kolejowej. Pewnego dnia uwagę Admirała przykuwa Marta, młoda studentka z obozu studenckiego. Admirał zaczyna szukać towarzystwa Marty, obraża się nawet na swojego przyjaciela Wodza, w którym widzi konkurenta. Rodzące się uczucie sprawia, że oboje dają się łatwo zranić, narasta ciąg nieporozumień, zerwań.

Film „Łowcy miodu” w reżyserii Krystiana Matyska przedstawia świat Człowieka i Natury widziany z wnętrza ula, filmowany z punktu widzenia żywego roju pszczół przez Krystiana Matyska, wybitnego autora filmów o przyrodzie i ludziach.
„Łowcy miodu” to film z życia pszczół i ludzi. Rój pszczeli, aby żyć, musi być stale w ruchu. Podobna zasada estetyczna i techniczna przyświeca filmowi. Aby zgłębić i ukazać widzowi tajniki życia pszczół, kamera wchodzi do wnętrza współczesnego ula i tradycyjnej barci, wyciosanej – „wydzianej” w pniu wiekowego drzewa, wędruje po polach, dzikich lasach, górach i … wielkich miastach Europy i Azji.

Brzezina – polski telewizyjny film psychologiczny z 1970 roku w reżyserii Andrzeja Wajdy, ekranizacja opowiadania Jarosława Iwaszkiewicza pod tym samym tytułem. Osią fabularną filmu jest relacja między zgorzkniałym z powodu śmierci żony leśniczym Bolesławem (Daniel Olbrychski) a jego śmiertelnie chorym bratem Stanisławem (Olgierd Łukaszewicz), który zamierza spędzić w leśniczówce ostatnie miesiące swego życia. Brzezina wielokrotnie nawiązuje pod względem wizualnym do malarstwa Jacka Malczewskiego i symbolizmu. Zawiera też sceny nieobecne w pierwowzorze literackim, które uwypuklają jednocześnie porywczą osobowość Bolesława oraz witalność Maliny (Emilia Krakowska), o którą walczą obaj mężczyźni.